22 Lipca w Szczecinku. Pamiętacie jeszcze takie święto? [zdjęcia]

Tak jak w całej Polsce. Narodowe Święto Odrodzenia Polski, bo tak oficjalnie nazywało się to święto obchodzone 22 lipca, było dniem ustawowo wolnym od pracy. Odbywały się wówczas pikniki, imprezy rekreacyjne, a z uwagi na wakacje wiele osób spędzało ten dzień po prostu w plenerze. Z uwagi na letni termin trudno było liczyć na masowy udział dzieci i młodzieży w manifestacjach, więc takowych zwykle nie organizowano. Ale w Warszawie była defilada.
Do sklepów w okolicach 22 lipca „rzucano” deficytowe w PRL towary, w ogóle władze Polski Ludowej starały się, aby wtedy zaopatrzenie dla ludu pracującego miast i wsi było lepsze niż na co dzień.

Władze celowały również, aby 22 lipca zaczynać lub kończyć ważne inwestycje.

Mile widziane były czyny społeczne, które załogi różnych zakładów pracy lub instytucji podejmowały z okazji różnych rocznic. Także oczywiście z pobliżu daty 22 lipca, aczkolwiek – podobnie jak ze szkołami – akurat w środku sezonu urlopowego trudno było liczyć na masowy udział. Zwykle więc czyny przesuwano na inne terminy – młodszym Czytelnikom wyjaśniamy, że czyn społeczny polegał na nieodpłatnej pracy (zwykle nieskomplikowanej w rodzaju porządkowania terenu) w celu uczczenia jakiejś ważnej daty.

W okolicach święta w Szczecinku i regionie organizowano także rajd szlakiem zdobywców Wału Pomorskiego. Rajdy – bodajże 16. edycji – organizowano w latach końcówce lat 60., latach 70., by skończyć w roku 1984. Wyznaczonymi wcześniej różnymi trasami maszerowało w sumie kilkanaście tysięcy młodych ludzi, głównie działaczy Związku Młodzieży Socjalistycznej, później Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, impreza miała rangę centralnego rajdu ZMS. W Szczecinku z tej okazji odbywały się m.in. koncerty z gwiazdami ówczesnej sceny.

Przypomnijmy także samą genealogię najważniejszego święta państwowego w PRL. Obchodzono je od 1945 roku do 1989 – w roku następnym już go nie było, bo skończyła się Polska Ludowa i święto ustawą Sejmu zniesiono. Przywrócono jednocześnie Święto Konstytucji 3 Maja.

Była to pamiątka ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego ogłoszonego przez komunistów 22 lipca 1944 roku. PKWN – marionetkowy rząd instalował się Polsce wsparty o sowieckie bagnety. Dokument powstał jednak w Moskwie, pod osobistym kierunkiem Stalina. Od początku zresztą opierał się na piramidalnych kłamstwach – nie został ogłoszony w Chełmie, a w Moskwie. Okazją było także rzekome wejście frontu w granice Polski, gdy faktycznie Armia Czerwona już w roku 1943 zajęła pierwsze skrawki ziem II Rzeczpospolitej.
Manifest - zwany także lipcowym – zapowiadał szerokie reformy społeczne, reformę rolną i parcelację majątków obszarników, powszechną i bezpłatną edukację. Władzę miała przejąć Krajowa Rada Narodowa, a rząd emigracyjny – razem z Konstytucją Marcową z 1935 – uznawał za nielegalne. PKWN opierał się na Konstytucji Kwietniowej z 1921, zapowiadał wybory do Sejmu Ustawodawczego (jak się potem okazało sfałszowanych).

Granice nowej Polski – już bez ziem na wschód od Bugu oddawanych republikom sowieckim – miały także obejmować Pomorze, Śląsk, Prusy Wschodnie i opierać się na zachodzie o Odrę.

Manifest PKWN oznaczał jednak także de facto całkowite podporządkowanie Polski Związkowi Radzieckiemu. Na smutną ironię zasługiwał fakt, że ten akt oznaczający utratę samodzielności kraju świętowano jako rocznicę Odrodzenia Polski, którą komuniści zastąpili jednocześnie Święto Niepodległości 11 Listopada.