Artyści Heineken Open'er Festival 2009

Kolejna edycja Heineken Open'er Festival odbędzie się w dniach 2-5 lipca 2009, w Gdyni na lotnisku Babie Doły (Kosakowo). W 2009 roku Festiwal będzie trwał aż 4 dni. Jest to bardzo ważna zmiana w historii imprezy, pozwalająca stanąć w jednym rzędzie z festiwalowymi gigantami w Europie. Każdy dzień wypełniony będzie potężną dawką muzyki oraz wieloma aktywnościami pozamuzycznymi.

Pierwszy dzień to tak zwany opening day, który będzie stanowił wyjątkowe wprowadzenie do głównej części festiwalu. Do Gdyni zawita ponad 120 artystów, którzy zagrają na 7 festiwalowych scenach. Obok Main Stage, Tent Stage, World Stage, Young Talents Stage, Beat Stage i Alter Space powstaną nowe, niezwykłe miejsca. Jednym z nich będzie specjalna strefa Fashion’er, na której zaprezentują się artyści świata mody. Na 80 hektarach lotniska na Babich Dołach po raz ósmy odbędzie się festiwal, który pod względem rozmachu i poziomu artystycznego nie ma sobie równych w Polsce.

Gossip to amerykańskie trio łączące w swojej muzyce rock, punk i disco. Siła zespołu polega przede wszystkim na potężnej charyzmie wokalistki Beth Ditto. Niekryjąca się ze swoimi awangardowymi zachowaniami oraz światopoglądem, potężnej postury Ditto stała się wdzięcznym tematem i gwiazdą dla europejskiej prasy muzycznej z NME na czele.
Gossip odwiedzili wszystkie najważniejsze festiwale muzyczne, zyskując w Europie zdecydowanie większe rzesze fanów niż w swoim rodzinnym kraju. To, że świetnie czują się na scenie potwierdzają dwa albumy zawierające nagrania koncertowe - „Undead in NYC" i „Live in Liverpool". Obecnie formacja pracuje nad nowym materiałem, który ukaże się przed Open'er Festival.

Duffy przebojem wdarła się do światowego panteonu gwiazd, zdobywając nagrody i nominacje Grammy, MTV Music Awards, Mojo Awards i Q Awards. Właśnie została nominowana do Brit Awards i to aż w czterech kategoriach! Jej zeszłoroczna debiutancka płyta od razu trafiła na pierwsze miejsce listy przebojów w Wielkiej Brytanii, stając się najlepiej sprzedającym się albumem na Wyspach. Na świecie „Rockferry" sprzedała się w ponad 4 milionach egzemplarzy. Walijska wokalistka osiągnęła oszałamiający sukces w bardzo krótkim czasie, co ciekawe zjednując sobie komercyjne stacje radiowe i telewizyjne, jak i alternatywną publiczność festiwalową.

The Ting Tings to absolutny fenomen 2008. The Ting Tings połączyli popowe melodie z alternatywnym brzmieniem w sposób, w jaki nikt do tej pory tego nie dokonał. Singiel „That's Not My Name" zadebiutował od razu na pierwszym miejscu, a album pt. „We Started Nothing" podążył jego ścieżką. W ciągu kilku miesięcy od premiery płyty The Ting Tings byli nominowani do MTV Music Awards, Q Awards i UK Festival Music Awards. Grupę tworzą dwie osoby: perkusista Jules De Martino i wokalistka Katie White. The Ting Tings udowadniają, że aby osiągnąć coś w muzyce, oprócz umiejętności i talentu, trzeba mieć jeszcze pomysł na zespół.

Buraka Som Sistema to najnowsze objawienie muzyki klubowej. Dzięki nim odżyła też world music, bo nieprzewidywalni Portugalczycy połączyli w swojej twórczości energetyczne rytmy elektroniczne i miażdżące linie basu z tradycją muzyczną Angoli.
Ich styl muzyczny określany jest jako „kuduro". Muzyka ta narodziła się na ulicach Luandy, jako tamtejszy odpowiednik hiphopu i szybko została podchwycona przez środowiska emigracyjne w Portugalii. W Europie dodano jeszcze bardzo modne brzmienia znane z house i rave. Dzięki przeróżnym wpływom, mimo tego że dominują teksty wystrzeliwane w języku portugalskim, szczera i korzenna energia formacji zrozumiała jest dla wszystkich.

Moby to zdecydowanie jedna z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych postaci dzisiejszej muzyki - twórca niezliczonej ilości przebojów, którego płyty sprzedały się w kilkunastu milionach egzemplarzy. Mimo tego, że ma opinię introwertycznego tytana pracy studyjnej, to jego występy na żywo są rewelacyjnymi, pełnymi witalności widowiskami. W 1991 roku świat usłyszał pierwszy singiel Moby'ego pt. „Go". Jego wczesna twórczość była silnie inspirowana muzyką rave, ale jego styl ciągle ewoluował.
Pierwszym krokiem do sławy była płyta zawierająca muzykę do filmów - „I Like To Score" z brawurową wersją motywu przewodniego z filmów o Jamesie Bondzie. Przełomem w karierze Moby'ego okazał się jednak album „Play" wydany w 1999 roku. Na tej płycie Moby w sposób perfekcyjny połączył elektronikę z samplami bluesowymi - „Honey" i „Natural Blues" są tego najlepszymi przykładami.
Choć Moby sprawia wrażenie raczej oderwanego od branży muzycznej intelektualisty, jego utwory zostały wykorzystane w kilkudziesięciu reklamach, a anegdota mówi, że wręcz cały album „Play" został wyprzedany do reklam. Nie można odmówić Moby'emu talentu, inteligencji i poczucia humoru. Jest z pewnością jedną z bardziej pozytywnych postaci na scenie muzycznej. Warto go słuchać, bo to muzyka na najwyższym poziomie, dla uważnych słuchaczy, stworzona przez prawdziwego muzycznego erudytę. „Feeling So Real", „Body Rock", „Why Does My Heart Feel So Bad?", „Natural Blues", „Porcelain", „We Are All Made Of Stars", „Lift Me Up", „I Love To Move In Here" to tylko kilka najbardziej znanych utworów z bogatej dyskografii tego artysty.

The Kooks są jednym z najpopularniejszych i najmłodszych zespołów brytyjskich. Muzycy poznali się w Brighton Institute of Modern Music, będącym niczym innym jak rockową szkołą, założoną przez Bruce'a Dickinsona z Iron Maiden. Zainspirowani takimi twórcami jak The Clash, The Jam, czy The Rolling Stones szybko wykształcili swój własny rozpoznawalny styl oparty na rockowej energii z popowym potencjałem. Wydany w 2006 roku debiutancki „Inside In/Inside Out" sprzedał się w ponad 2 milionach egzemplarzy dochodząc do drugiego miejsca na brytyjskiej liście albumów, a single "She Moves On Her Own Way", "You Don't Love Me" i "Naïve", żyły własnym życiem przez długie tygodnie i przyniosły im nominacje do BRIT Awards, Q Awards, a także MTV Music Awards.

Arctic Monkeys to jeden z najważniejszych i najpopularniejszych zespołów brytyjskiego rocka. Dzięki potędze internetu zdobyli niesamowitą popularność jeszcze przed wydaniem debiutanckiej płyty. Album „Whatever People Say I Am, That's What I'm Not" stał się najszybciej sprzedającym się debiutem w historii Wysp Brytyjskich, a Arctic Monkeys są wielokrotnymi zwycięzcami BRIT Awards.
Arctic Monkeys zostało założone przez szkolnych przyjaciół z Sheffield - Alexa Turnera, Jamiego Cooka, Andy Nicholsona i Matta Heldersa. Młodzi muzycy zaczęli grać swoje pierwsze koncerty, podczas których rozdawali płyty demo. Fani zespołu przegrywali je, przekazywali dalej, a co najważniejsze - umieszczali w internecie. Przez to Arctic Monkeys zyskali rozgłos, nie będący wynikiem zabiegów marketingowych wytwórni. Jako pierwsi skierowali gitarową energię na taneczne parkiety, dzięki czemu stanęli na czele nowego ruchu muzycznego.
Drugi album pt. „Favorite Worst Nightmare" wyszedł 23 kwietnia 2007 roku, tydzień później trafiając oczywiście na pierwsze miejsce listy sprzedaży. W Polsce Arctic Monkeys wystąpią po raz pierwszy.

Crystal Castles - intrygują i prowokują swoją muzyką, zachowaniem i wyglądem. Ich muzyka odpowiada najnowszym trendom muzycznym - jest taneczna, melodyjna, ale zarazem ostra i bezkompromisowa.
Duet tworzą Kanadyjczycy - Alice Glass i Ethan Kath. Początkowo zespół funkcjonował jako solowy projekt Ethana. Alice dołączyła w kwietniu 2005 roku nagrywając próbne wokale do wcześniej przygotowanych podkładów. Efekt został opublikowany na Myspace. Wczesną wiosną 2008 roku premierę miał ich debiutancki album, który jest właściwie wzorcowym przykładem tego, jakie brzmienia są teraz najmodniejsze. Elementy disco mieszają się tu z przesterowanymi liniami basowymi i dźwiękami rodem z gier komputerowych, a wszystko to okraszone przetworzonym głosem Alice.

Basement Jaxx to jeden z najbardziej popularnych zespołów muzyki tanecznej. Przez kilkanaście lat działalności wypracowali swoje własne, rozpoznawalne brzmienie, a ich utwory dobrze sprawdzają się na parkiecie jak i w radiu. Wszyscy znają takie przeboje jak „Red Alert", „Romeo", czy „Where's Your Head At". Swoją klasę Basement Jaxx potwierdzają świetnymi, żywiołowymi występami na żywo, co mieli już okazję udowodnić podczas Open'era w 2006 roku dając jeden z najlepszych koncertów festiwalu.
Duet Basement Jaxx to obecnie jedna z największych gwiazd muzyki elektronicznej. Żaden z ich czterech albumów studyjnych nie powtarzał pomysłów wykorzystywanych wcześniej, co płyta Basement Jaxx zaskakiwali nowymi pomysłami. Przez lata kariery dostarczyli publiczności klubowej takie hity jak „Jus 1 Kiss", „Get Me Off", „Oh My Gosh", czy „Take Me Back To Your House". Już niedługo ukaże się kolejna płyta duetu, lecz na razie lista gości okryta jest tajemnicą. Na Open'erze występowi Felixa Buxtona i Simona Ratcliffe'a towarzyszyć będą roztańczeni i rozśpiewani muzycy i wokaliści.

Kings of Leon to obecnie najbardziej pożądany koncertowo zespół świata. Ostatnie miesiące są dla nich jednym nieustającym pasmem zwycięstw - zespół, który sprzedał najwięcej płyt w formie elektronicznej w historii Wysp Brytyjskich, odebrał nagrodę Grammy za utwór „Sex On Fire", zdobył dwie nominacje do BRIT Awards. W Wielkiej Brytanii najnowszy album zespołu pokrył się poczwórną platyną.
W skład zespołu z Nashville wchodzi czterech panów Followill - bracia Caleb, Nathan i Jared oraz ich kuzyn Matthew. Początkowo nic nie zapowiadało tak szybkiego światowego sukcesu formacji. Ich pierwszy album pt. „Youth and Young Manhood" wydany w 2003 roku spotkał się z ciepłym przyjęciem głównie w Europie. Drugi album pt. „Aha Shake Heartbreak" zawierał takie single jak "The Bucket", "Four Kicks" i "King Of The Rodeo". Powiew świeżości, jaki ze sobą niosły potwierdził już wcześniej pojawiające się głosy, że siły braci Followill nie można lekceważyć. Kiedy w 2007 roku wyszedł trzeci album pt. „Because Of The Times" dziennikarze Rolling Stone zastanawiali się jak dobrym zespołem mogą jeszcze stać się Kings of Leon. A jednak ich czwarty studyjny album przebił sukces nie tylko ich wcześniejszych płyt, ale także stał się jednym z ważniejszych w historii rocka. „Only By The Night" to kontynuacja poprzednich osiągnięć, ale także wzniesienie twórczości Kings of Leon na jeszcze wyższy poziom muzycznego rzemiosła.

The Prodigy to jeden z tych zespołów, które zmieniły bieg historii i na zawsze wpisały się w kanon najważniejszych twórców muzyki. To dzięki nim brzmienia grane do tej pory jedynie w klubach i na niezależnych imprezach stały się popularne na całym świecie, czego dowodem jest ponad 16 milionów sprzedanych płyt oraz liczne nominacje do wszystkich możliwych nagród z Grammy Awards na czele. Uwielbienie fanów zdobyli niesamowicie dynamiczną muzyką łączącą ostre taneczne rytmy jungle i techno z elementami rocka, a niekiedy nawet punku, jak również ekscentrycznym wyglądem i zachowaniem.
Znani są z niezwykle ekspresyjnych i dopracowanych występów na żywo, podczas których materiał zawarty na płytach jest jeszcze mocniejszy, bardziej taneczny i wyrazisty. Q Magazine zaliczył The Prodigy do „50 zespołów, które musisz zobaczyć przed śmiercią". Założycielem i liderem formacji jest Liam Howlett, to on odpowiada za brzmienie The Prodigy. Na piątą płytę Liam Howlett, Keith Flint i Maxim kazali czekać fanom pięć lat, ale opłacało się. Płyta „Invaders Must Die" w chwilę trafiła na pierwsze miejsce sprzedaży na Wyspach.

Emiliana Torrini dzięki dosyć wyjątkowemu pochodzeniu (matka Islandka, ojciec Włoch) łączy w sobie ciepło, kobiecość i włoską elegancję wraz z bezbrzeżnym smutkiem kojarzonym tak silnie z Islandią. Nastrojowe i delikatne kompozycje połączone z osobistymi tekstami z dnia na dzień przysparzają Emilianie coraz więcej fanów.
Międzynarodowa kariera Emiliany Torrini rozpoczęła się w roku 1999, kiedy wyszedł jej album „Love in the Time of Science". Wkrótce potem twórcy „Władcy Pierścieni" poprosili Emilianę o wykonanie na potrzeby filmu pieśni „Gollum's Song", a waszyngtońscy mistrzowie muzyki lounge - Thievery Corporation jako utwór otwierający ich album umieścili kompozycję „Heaven's Gonna Burn Your Eyes" z gościnnym udziałem Torrini. Jest m.in. współautorką kilku piosenek Kylie Minogue. Kolejny album pt. „Fischerman's Woman" to jeden z najbardziej zapadających w pamięć albumów 2005 roku. Akustyczna, przepełniona smutkiem, oszczędna w środkach, bardzo kameralna płyta zwróciła uwagę krytyków i publiczności. Zeszłoroczny album Emiliany nosi tytuł „Me and Armini".

Fat Freddy's Drop w pięknym stylu przełamują stereotyp, mówiący o tym, że dobra muzyka reggae może pochodzić jedynie z Jamajki. Siedmioosobowa formacja pochodzi chyba z jednego z najdalej położonych od Gdyni zakątków Ziemi - Wellington w Nowej Zelandii. Od wydania pierwszej płyty w krótkim czasie podbili serca wszystkich pasjonatów muzyki w Europie, a w swoim rodzinnym kraju zostali obsypani nagrodami. Ich występy na żywo to hipnotyczne improwizacje łączące w sobie reggae, dub, soul, funk i muzykę elektroniczną, a żaden koncert nigdy nie jest podobny do poprzedniego.
Zespół został założony w 1999 roku wydał w 2002 roku singiel „Midnight Marauders" a w 2005 światło dzienne ujrzał debiutancki, studyjny album pt. „Based On A True Story". Obdarzony przepięknym głosem Joe Dukie od momentu wydania albumu był chyba jednym z częściej zapraszanych do współpracy wokalistów z kręgów soul i reggae. Po trzech latach pracy nad nowym materiałem Fat Freddy's Drop są wreszcie gotowi, aby wydać nowy album i zaprezentować go publiczności w sposób, w jaki potrafią to zrobić najlepiej - na koncercie.

Thievery Corporation to pionierzy i niekwestionowani mistrzowie łagodnych dźwięków, którzy wyznaczyli standardy dla całej sceny elektronicznej. Mimo, że kojarzeni są przede wszystkim z gładkimi klubowymi brzmieniami, to koncertowe oblicze formacji jest całkowicie inne. Wraz z towarzyszącymi im na scenie muzykami i wokalistami Rob Garza i Eric Hilton tworzą niesamowite, wielokulturowe widowisko. Od ponad 14 lat Thievery Corporation łączą dźwięki z różnych kręgów cywilizacyjnych - dystyngowana elektronika wzbogacona jest o jamajskie wibracje, instrumenty z Ameryki Południowej, afrykańską rytmikę oraz melodie kojarzone z Dalekim Wschodem. Każdy album obfituje w gościnne występy niezwykłych muzyków i wokalistów z najodleglejszych regionów świata, potwierdzając, że w muzyce nie ma granic. Na ich płytach wystąpili m.in. David Byrne, Emiliana Torrini, Perry Farrell, Femi Kuti i Bebel Gilberto. Ich ostatni album pt. „Radio Retaliation" nominowany do nagrody Grammy to zdecydowana wypowiedź polityczna. Główna siedziba formacji mieści się w Waszyngtonie, może właśnie dlatego Garza i Hilton są tak przeczuleni w temacie działań amerykańskiej administracji i polityków.

Pendulum szturmem wdarli się do czołówki najlepszych i najbardziej pożądanych zespołów koncertowych z kręgów muzyki klubowej. Tego lata wystąpią na największych europejskich festiwalach: Rock Werchter, Download, Isle Of Wight, T In The Park i Heineken Open'er Festival. Pendulum to australijska formacja założona w 2002 roku przez Roba Swire, Garetha McGrillena i Paula Hardinga. Zainspirowani drum'n'bassem, breakbeatem, ale też z doświadczeniem zebranym w grupach heavy metalowych i punkowych postanowili stworzyć energetyczną hybrydę wszystkich tych gatunków.
To, co stanowi o sile Pendulum to przede wszystkim występy na żywo, podczas których ściana gitar i drum'n'bassowy rytm zmuszają do niczym nieskrępowanego tańca. Ich muzyka jest jednak znacznie bardziej złożona i głębsza. Mimo wykorzystywania najnowszej technologii, zespół wierny jest rockowemu etosowi i cały czas rozwija się kompozycyjnie. Członkowie Pendulum pokazali ostatnio, jak kreatywnymi są muzykami, nagrywając entuzjastycznie przyjęty cover grupy Coldplay.

Lily Allen to obecnie najbardziej popularna na Wyspach Brytyjskich wokalistka młodego pokolenia. Jej najnowszy album „It's Not Me, It's You" natychmiast wylądował na pierwszym miejscu UK Albums Chart, a singiel go promujący pt. „The Fear" utrzymywał się na pierwszym miejscu przez cztery tygodnie z rzędu. Nic dziwnego, skoro jej poprzedni album sprzedał się w ponad 2 milionach egzemplarzy, a Allen była nominowana m.in. do BRIT Awards i Grammy. Lily Allen to artystka nowego pokolenia, która nie została wykreowana przez wytwórnię, ale zdobyła popularność dzięki umieszczeniu swoich utworów na stronie MySpace. Jej profil muzyczny szybko stał się jednym z częściej odwiedzanych miejsc portalu. Internetowa publiczność niezwykle entuzjastycznie przyjęła jej utwory. Na nowy album fani musieli czekać dwa lata, bo jak sama Allen mówi: „na gwiazdy popu gotowe płyty czekają w studiach nagraniowych, a ja muszę materiał napisać sama". Płyta pokazuje dojrzalsze oblicze wokalistki, obfituje w przebojowe kompozycje i jak zawsze szczere do bólu, często ironiczne teksy Lily. Krytycy muzyczni nie szczędzą pochwał, a jak „It's Not Me, It's You" przyjęła publiczność pokazują listy przebojów.

Santigold jest często nazywana amerykańską odpowiedzią na M.I.A. - obie panie łączy niekwestionowany talent i umiejętność łączenia różnych konwencji, stylów muzycznych a także wpływów kulturowych. Wszystko to daje wybuchową mieszankę, która eksploduje na scenie. Santigold, tak naprawdę Santi White, zadebiutowała w kwietniu 2008 roku. W pracy nad albumem pomagali jej jedni z bardziej pożądanych producentów z kręgów hiphopu i muzyki klubowej, m.in. Diplo i Switch. Płyta „Santogold" łączy w sobie alternatywny rock i elektronikę z hip hopem, łamiąc wszystkie utarte konwencje. Utwory takie jak „L.E.S. Artistes" i „Creator" zdobyły Santi popularność wśród fanów różnych gatunków muzyki. Swoją wszechstronność wokalistka udowadnia cały czas nagrywając utwory z takimi gwiazdami jak Jay-Z, Pharrell Williams, czy Kanye West oraz koncertując z Björk, Coldplay i Beastie Boys.

White Lies to najgłośniejszy debiut ostatnich miesięcy, ich płyta w pierwszym tygodniu trafiła od razu na szczyt listy sprzedaży w Wielkiej Brytanii, a zespół jest obecnie jedną z intensywniej koncertujących grup brytyjskich. Zespół tworzą: Harry McVeigh, Charles Cave i Jack Lawrence-Brown. Początkowo formacja nazywała się Fear of Flying. Pod tą nazwą muzycy nagrali kilka singli, a także zagrali serię koncertów. W trakcie pracy nad nowym materiałem Fear of Flying tak radykalnie zmieniła się koncepcja muzyczna, że podjęto decyzję o zmianie nazwy i rozpoczęciu nowego rozdziału. White Lies to zdecydowany krok w stronę mroczniejszych, zimnych brzmień inspirowanych latami 80-tymi, z tekstami krążącymi wokół tematu śmierci. Wśród inspiracji White Lies można wymienić takie formacje jak Joy Division, Talking Heads, Editors, czy Interpol.
White Lies zrobili w krótkim czasie oszałamiającą karierę, której potwierdzeniem było wydanie debiutanckiego albumu pt. „To Lose My Life..." Płyta już w pierwszym tygodniu okazała się numerem jeden sprzedaży, a zespół wymieniany jest jako kolejny kandydat do miana wielkiego brytyjskiego zespołu rockowego zapełniającego stadiony.

Q-Tip to jedna z najważniejszych postaci w historii hiphopu. Przez 10 lat stał na czele kultowej formacji A Tribe Called Quest, a obecnie z powodzeniem promuje swój najnowszy, świetnie przyjęty album solowy. Charakterystyczny, niezwykle płynny styl rymowania Nowojorczyka oraz tematyka jego tekstów sprawiły, że jest on uważany za jednego z najważniejszych raperów na świecie, wpisując się w nurt organicznego hiphopu wraz Commonem, The Roots i De La Soul.
Dwa solowe single „Vivrant Thing" i „Breathe & Stop" podgrzały atmosferę przed wydaniem dobrze przyjętego albumu „Amplified", który zdobył nawet status platynowej płyty. Q-Tip postanowił nie kontynuować komercyjnego sukcesu i kolejny raz poszedł swoją własną drogą, nie godząc się na żadne kompromisy. Efektem eksperymentów z brzmieniem i stylistyką była płyta „Kamaal The Abstract", która jednak nie została nigdy oficjalnie wydana. Materiał i tak dotarł do wszystkich fanów twórczości Q-Tipa i do tej pory jest otoczony niemal kultem. Po kilku latach ciszy Q-Tip powrócił w 2008 roku z nowym albumem. Rewelacyjnie przyjęta przez prasę i fanów płyta „The Renaissance" to prawdziwe odrodzenie Q-Tipa jako artysty oraz hiphopu jako gatunku.

M83 to projekt, za którym stoi Anthony Gonzalez. Jest to jeden z bardziej oczekiwanych w Polsce zespołów francuskiej sceny shoegaze. Dzięki unikalnemu połączeniu elektroniki z rockową estetyką M83 osiągnęło szybko status młodych klasyków.
Mimo tego, że M83 w studiu jest projektem jednoosobowym, to koncerty Gonzaleza otoczonego zaprzyjaźnionymi muzykami są entuzjastycznie przyjmowane przez publiczność. Wystarczy wspomnieć tylko, że Kings of Leon jako support ich brytyjskiej trasy wybrali właśnie M83.

Faith No More - legendarna formacja powraca po jedenastu latach. Nie da się przecenić wpływu, jaki dowodzona przez charyzmatycznego Mike'a Pattona grupa wywarła na współczesnej muzyce. Każdy ich album to szalona fuzja rocka, funku, a także trash metalu i hiphopu. Awangardowa mieszanka stylów i energetyczne koncerty zdobyły im fanów na całym świecie, dzięki temu zespół może poszczycić się milionami sprzedanych płyt oraz wieloma nagrodami z Grammy na czele.
Zespół powstał w 1982 roku, a sześć lat później na czele Faith No More stanął Mike Patton. Jak głosi anegdota, Patton w ciągu dwóch tygodni napisał wszystkie teksty do trzeciego - przełomowego albumu grupy pt. „The Real Thing". Płyta sprzedała się w ponad 4 milionach egzemplarzy oraz osiągnęła platynowy status w wielu krajach, wchodząc do kanonu najważniejszych płyt rockowych. To właśnie z „The Real Thing" pochodzi pamiętny singiel „Epic". W 1997 roku wyszedł „Album of the Year", a rok później zespół zawiesił swoją działalność. Każdy z członków zaangażował się we własne projekty muzyczne. Na początku 2009 roku media i fanów zelektryzowała wiadomość o powrocie Faith No More. Ku wielkiej radości wyczekujących fanów zespół wystąpi na specjalnym koncercie podczas tegorocznego Heineken Open'er Festival.

Late Of The Pier to jeden z najciekawszych młodych brytyjskich zespołów rockowych. Popularność zdobyli dzięki singlom takim jak „Space And The Woods", „The Bears Are Coming" i „Heartbeat", które łączą w sobie indie rock, elektronikę oraz popową melodykę.
11 września 2008 Late Of The Pier wydali świetnie przyjęty przez prasę muzyczną album „Fantasy Black Channel", wyprodukowany przez Erola Alkana. Guardian nazwał ją „najbardziej ekscytującym brytyjskim debiutem roku", NME podkreślało pomysłowość i bezkompromisowość, a Spin chwalił świetne przełożenie inspiracji latami 80-tymi. Jeżeli dodamy do tego żywiołowe koncerty, to dzięki temu LOTP są jednym z najchętniej widzianych w Polsce zespołów nowej fali rocka.

Priscilla Ahn to młoda wokalistka, która w krótkim czasie osiągnęła wiele. Jest jedną z nadziei historycznej wytwórni Blue Note, w której wydała bardzo dobrze przyjęty album „A Good Day". Jej muzyka to połączenie folku z nastrojowym popem.

Peter Bjorn And John znani są przede wszystkim dzięki swojemu niesamowitemu, „gwizdanemu" przebojowi „Young Folks". Utwór ten stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych piosenek ostatnich lat, zwracając uwagę na niezwykle ciekawą twórczość szwedzkiego tria. Ich muzyka to pozytywne, pozbawione kompleksów, ale za to pełne melodii piosenki.
Członkom formacji nie brakuje poczucia humoru - jak sami o sobie piszą w 2009 roku trio obchodzi 10 rocznicę istnienia oraz 2 i pół roku pełnej sukcesów kariery. Jedyne konkrety jakie można wyciągnąć z radosnej biografii opisanej na ich stronie internetowej to data i miejsce założenia formacji. Peter Morén, Bjorn Yttling i John Eriksson założyli zespół w 1999 roku w Sztokholmie.
W ciągu 10 lat istnienia wydali 5 albumów długogrających. Popularność przyniósł im trzeci album „Writer's Block" zawierający największy do tej pory przebój - „Young Folks".

Jazzanovato jedna z najważniejszych marek na europejskiej scenie łączącej jazz, world music i elektronikę. Niemiecki kolektyw dzięki swoim produkcjom, kompilacjom, remiksom, audycjom radiowym oraz wytwórni od lat jest najbardziej wpływową oraz inspirującą grupą didżejów i producentów spajających brzmienia spod różnych szerokości geograficznych z futurystyczną muzyką taneczną.
W skład Jazzanovy wchodzą Alexander Barck, Claas Brieler, Jürgen von Knoblauch, Roskow Kretschmann, Stefan Leisering i Axel Reinemer.
Ostatnim albumem pt. „Of All The Things" zadziwili wszystkich - fani i krytycy muzyczni oczekiwali po mistrzach wycieczek w stronę futurystycznych, elektronicznych brzmień, tymczasem oni powrócili do muzycznej tradycji funku i soulu, nagrywając album pełen piosenek, akustycznych brzmień, chwytliwych melodii z gościnnymi występami wokalistów takich jak Ben Westbeech, czy Dwele. Na Open'erze Jazzanova pojawi się w swoim składzie koncertowym i z towarzyszeniem wokalistów: Clary Hill i Paula Randolpha.

Do grona artystów występujących na Heineken Open’er Festival dołączyli: Pati Yang presents FLYKKLLR, Kamp!, Skinny Patrini, Old Time Radio, ParisTetris, Kumka Olik i Gadająca Tykwa.

Znani są również artyści sceny Young Talents: Iowa Super Soccer, Furia Futrzaków, Kawałek Kulki, Twilite, SuperXiu, The Calog, JazzUs, Plug and Play, Enchantia, The October Leaves, Letko i Pchełki.

Na scenie Burn Beat Stage zagrają: Mentalcut, Sorry, Ghettoblaster, Last Robots Alive, Daniel Drumz & Burn Reynolds, Envee, Ros, Piękni Chłopcy, AM Radio, Busha, Beats Friendly i Auricom.

Do grona artystów występujących na Heineken Open’er Festival dołączyli: Pati Yang presents FLYKKLLR, Kamp!, Skinny Patrini, Old Time Radio, ParisTetris, Kumka Olik i Gadająca Tykwa.

Znani są również artyści sceny Young Talents: Iowa Super Soccer, Furia Futrzaków, Kawałek Kulki, Twilite, SuperXiu, The Calog, JazzUs, Plug and Play, Enchantia, The October Leaves, Letko i Pchełki.

Na scenie Burn Beat Stage zagrają: Mentalcut, Sorry, Ghettoblaster, Last Robots Alive, Daniel Drumz & Burn Reynolds, Envee, Ros, Piękni Chłopcy, AM Radio, Busha, Beats Friendly i Auricom.

Organizator: Alter Art
Więcej informacji na stronach:http://www.alterart.pl oraz http://www.heineken.pl