Zimowe grzybobranie w lasach koło Szczecinka. Na grzyby z aparatem fotograficznym [zdjęcia]

Na wyprawę po borowiki i podgrzybki już zdecydowanie za późno. Co nie znaczy wcale, że zimie nie ma po co wybierać się do las. Grzyby rosną cały rok. Ale inne niż obiekty westchnień większości grzybiarzy.

Beata Bilska-Zaleska, grzyboznawca rodem ze Szczecinka, grzybobranie urządza przez 12 miesięcy w roku. I bywa, zwłaszcza o tej porze, że grzyby wcale nie lądują w jej koszyku. Pani Beata uwielbia je fotografować. Dzięki temu możemy podziwiać gatunki o różnych kształtach, kolorach i wyglądzie. Wiele w niczym nie przypomina klasycznych grzybów z kapeluszem i trzonem.

Mówią coś Państwu takie nazwy – jak żylak promienisty? Albo uszak bzowy, tudzież rozszczepka pospolita? A próchnilec rozgałęziony? Może choć płomiennica zimowa obiła się komuś o uszy? Bo pietrzyca zatokowata to już raczej mało komu.

Przed panią Beatą tajemnic nie mają też łuskwiak zmienny, lipnik lepki, kisielnica trzoneczkowa, fałdówka kędzierzawa czy też drobnołuszczak jeleni. To może choć piżmówka? Też nie.

Mykologia, czyli nauka o grzybach do ogromna dziedzina. Dość powiedzieć, że do tej pory odkryto około 70 tysięcy gatunków. I co roku przybywa nawet ponad tysiąc nowych.

Grzyby to nie rośliny. Definicja za wikipedią mówi, że są to wielokomórkowe lub komórczakowe organizmy cudzożywne. Są niezdolne do aktywnego ruchu, o ścianach komórkowych zbudowanych z chityny.
W definicji tej są jednak pewne nieścisłości. Prymitywne grzyby wielokomórkowe wytwarzają zdolne do ruchu, jednokomórkowe, uwicione zarodniki pływkowe. Niektóre cechy niegdyś przypisywane grzybom obecnie nie wchodzą do ich charakterystyki, gdyż dotyczą innych grup organizmów, przejściowo zaliczanych do grzybów, jak śluzowce, będące zdolnymi do ruchu ameboidalnego komórczakami, oraz lęgniowce – organizmy o trybie życia typowo grzybowym, ale o ścianie komórkowej zbudowanej z celulozy.