Polsko-ukraińskie kolędowanie w Białym Borze. W czas wojny... [zdjęcia]

To już 26. edycja Białoborskiego Kolędowania, czyli wspólnego śpiewania kolęd polskich i ukraińskich przez społeczność gminy Biały Bór zamieszkałej przez dużą grupę mniejszości ukraińskiej. Tym razem w katolickim kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, bo zwyczajem jest, że świąteczne spotkania odbywają się naprzemiennie – raz w świątyni katolickiej, raz w greckokatolickiej cerkwi Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy. Kolędy były zresztą śpiewane nie tylko po polsku i ukraińsku. Były śpiewane w języku  polskim, ukraińskim, niemieckim, angielskim, hiszpańskim i w gwarze kaszubskiej. Impreza ta wrosła już w świąteczno-noworoczną tradycję Białego Boru i wpisała się na stałe do kalendarza imprez, tworząc jedyną, w niepowtarzalnej atmosferze styku wschodu z zachodem.

Ostatnie Białoborskie Kolędowanie miało miejsce ma początku 2020 roku, tuż przed wprowadzeniem pandemicznych obostrzeń, które na dwa lata uniemożliwiły spotkania. Dziś już ich nie ma, ale od niemal roku naszego wschodniego sąsiada dotknęła rosyjska agresja. Wojna na Ukrainie trwa, miliony uchodźców do dziś szukają schronienia w Polsce, także w powiecie szczecineckim i Białym Borze. Jak nigdy chyba jeszcze w historii oba narody nie były tak blisko siebie...

W tej atmosferze odbędzie się 26. Białoborskie Kolędowanie, które rozpocznie się w sobotę (4 lutego) o godzinie 16 w kościele NMP Królowej Polski w Białym Borze. Zapraszamy w imieniu organizatorów, bliższe informacje są udzielane telefonicznie pod numerami 94 37 394 66 i 693 602 704.

Pomysł Białoborskiego Kolędowania na początku lat 90. rzucił Włodzimierz Fil, lider Związku Ukraińców w Polsce, który zaproponował Irenie Kowalskiej prowadzącej chór parafii rzymskokatolickiej i Irenie Drozd z rady chóru parafii greckokatolickiej, aby w okresie bożonarodzeniowym wspólnie pokolędować. Dwa pierwsze kolędowania miały miejsce w sali gimnastycznej Zespołu Szkół im. Tarasa Szewczenki. Trzecie kolędowanie miało miejsce już w nowej cerkwi, i od tamtego czasu odbywa się ono naprzemiennie, jednego roku w cerkwi, w kolejnym roku  w kościele.