Remont dworca kolejowego w Szczecinku. Ogłoszono przetarg [wizualizacje]

Co prawda miasto Szczecinek na razie przejęło jedynie budynek dworca kolejowego od PKP do celów budowlanych, ale wkrótce będzie także jego formalnym właścicielem. Jednak już obecnie może rozpoczynać inwestycję. Po kilku miesiącach przygotowań od chwili przyznania dotacji z puli Polskiego Ładu, szczecinecki ratusz ogłosił przetarg na remont dworca.

- Na oferty czekamy do 2 września, zobaczymy jednak, czy nie będzie wielu zapytań, co mogłoby procedurę nieco przedłużyć – wiceburmistrz Szczecinka Dorota Rusin-Hardenbricker mówi, że inwestycja obejmuje całość zadania. Przypomnijmy, że ratusz na dwa etapy remontu (najpierw części pasażerskiej, a potem całej reszty) otrzymał w sumie rządowe dotacje na 13,8 miliona złotych. Prace rozpoczną się w tym roku, koniec zapewne w przyszłym.
Mało prawdopodobne, aby w dobie inflacji udało się zmieścić w kwocie dotacji, ale ostateczną cenę poznamy po otwarciu ofert i rozstrzygnięciu przetargu.

Stan dworca od lat był dramatyczny. Przy okazji wizyt na stacji jadących na Poland'Rock Festival do Czaplinka władze miasta ustawiły przed dworcem wizualizacje jak ma on wyglądać po remoncie. Większość z nas do tej pory widziała co najwyżej część pasażerską: kasy, hol z odłażącymi liszajami kilku fars farby i zapuszczoną poczekalnię, od trzech lat zresztą zamkniętą na cztery spusty. Osoby w średnim wieku może pamiętają jeszcze bar dworcowy za poczekalnią, który działał – już jako salon gier – jeszcze na początku lat 90. XX wieku. Potem zabito go dechami. W części mieszkalnej lokale są totalnie zaniedbane, widać, że nikt specjalnie nie dbał o lokale, a na klatce schodowej starszy łuszcząca się farba z lamperii. Najgorzej jest w mieszkaniu, do którego najemca nie wpuszczał właściciela przez ponoć 10 lat. W tym czasie woda sącząca się ze zlewu niemal kompletnie zniszczyła drewniany strop nad dawnym zapleczem baru (dziura w suficie została zabezpieczona). Na strychu ktoś urządził składowisko butelek i różnorakich śmieci.

Ale to nic w porównaniu z piwnicą, w której kiedyś mieściła się kuchnia i magazyny żywności. To katakumby, częściowo zalane deszczówką. Wszędzie walają się resztki sprzętów kuchennych – piecyków gazowych, lodówek, szafek, stołów. Ocalały resztki poniemieckiej windy towarowej, którą transportowano posiłki do mieszczącego się wyżej baru. Dzięki napisowi na stalowej belce stropu (Bochum 1889) można dokładnie ustalić datę wniesienia szczecineckiego dworca PKP. Brak ogrzewania i wyłączenie z eksploatacji zrobiło swoje także w poczekalni.

Nieco lepiej wygląda także prawe skrzydło budynku, w którym do niedawna działały jeszcze biura różnych kolejowych instytucji czy pomieszczenia dla drużyn konduktorskich. Lepiej nie znaczy jednak dobrze. Część pomieszczeń była nieużywana od dawna, np. pokój archiwum, którym leżą zdechłe gołębie i grupa warstwa ptasich odchodów. W piwnicach pod tą częścią dworca, które były wykorzystywane jako magazyny, warsztaty i składziki także nie jest najgorzej. Choć pomieszczenie z całkiem nowoczesną kotłownią zalane było wodą na wysokość kilku centymetrów.

Dokładnego przeznaczenia wszystkich pomieszczeń – poza częścią pasażerską – jeszcze nie ma, choć projekt powstawał z myślą o ulokowaniu tu ośrodka kultury (np. w poczekalni miała być sala taneczna), co z chwilą kupna przez miasto dawnego nadleśnictwa przy ulicy Kościuszki jest już nieaktualne, a na pewno nie przeniosą się tutaj wszystkie sekcje SAPiK-u.