Z Zespołem Downa można pracować. W Szczecinku pokazali, jak to zrobić [zdjęcia]

To była co prawda jednorazowa akcja z okazji Światowego Dnia Osób z Zespołem Downa organizowana przez Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Szczecinku, ale dobitnie pokazała, że cierpiący na to schorzenie potrafią sobie dać radę nie tylko w codziennych czynnościach, ale także pracować.

- Nasza placówka zaprosiła do współpracy różne firmy i instytucje, aby wzięły udział w akcji „Dziś ja służę swoją pomocą”, która przyjmie formę aktywizacji osób z zespołem downa w środowisku lokalnym –

mówi dyrektor Ośrodka Barbara Zasada. - W wybranych punktach miasta: Starostwo Powiatowe, Urząd Miasta, Cukiernia Dolce Vita, Basen Miejski, Salon Fryzjerski Kemon, nasi uczniowie asystowali pracownikom placówek i służyli swoją pomocą.

W szczecineckiej cukierni Dolce Vita świetnie radę dawali sobie Karol i Maja. Chłopak wcielił się w rolę kelnera, przyjmował zamówienia, przekazywał je do sprzedawców i dostarczał do stolików. Jak na pierwszy raz, z małą pomocą obsługi, poszło mu lepiej niż dobrze. Julka, której marzeniem jest zostać fryzjerką, pomagała w Centrum Zdrowych Włosów Kemon. Myła włosy, suszyła i nakładała piankę.

- Zawsze włączamy się w akcje na rzecz innych –

mówi pani Ewa, właścicielka salonu. Z kolei Bartek rozdzielał korespondencję i pomagał ją dostarczyć do odpowiednich wydziałów w szczecineckim starostwie.

- Byłam kiedyś w kawiarni w Nowej Hucie, którą prowadzą osoby z Zespołem Downa –

mówi Beata Stefańska, nauczycielka SOSW. - Z kolei w teatrze w Gdańsku pracuje dziewczyna z Zespołem Downa. Te, i wiele innych przykładów, udowadniają, że mogą na równi z osobami zdrowymi pracować i zarabiać na swoje utrzymanie. Oczywiście, nie wszyscy, wiele zależy od stopnia niepełnosprawności i przygotowania do życia w społeczeństwie, ale spora grupa da sobie radę. Z pomocą innych, ale da sobie radę.

Bo też wizja tego, jaki los czeka ich dzieci z Zespołem Downa spędza sen z powiek wszystkim rodzicom.

- Wielu z nas mówi, że chciałbym przeżyć choć jeden dzień dłużej niż nasze dziecko –

mówiła w rozmowie z „Głosem” Lucyna Augustyn ze Szczecinka, mama Wojtka z Zespołem Downa. - Żeby móc pochować swoje dziecko, bo nikt mu nie da tego co my rodzice. Nawet w najlepszych ośrodkach, bo też prawda jest taka, że choć są one coraz lepsze, to nikt i nigdzie nie zastąpi rodzica. I jego miłości. Ciężko takie podejście do kwestii odchodzenia zrozumieć komuś, kto nie ma niesamodzielnego dziecka. Bo Wojtek, tak jak większość osób z Zespołem Downa, nigdy nie będzie samodzielny. Zespół Downa jest demonizowany, bo go się widzi. Ale to nic strasznego.

21 marca to nie tylko pierwszy dzień wiosny, ale też Światowy Dzień Osób z Zespołem Downa. Data nieprzypadkowa, bo to właśnie w 21 chromosomie pojawia się dodatkowy materiał genetyczny skutkujący licznymi zmianami rozwojowymi.