Zabytkowy spichlerz w Szczecinku odzyskuje dawny szyld [zdjęcia]

Na szczycie budynku spichlerza nad rzeczką Niezdobną w Szczecinku trwają prace restauracyjne. – Był nam mocno już wypłowiały napis z lat 1900-1945, gdy w budynku mieścił się zakład produkujący meble i skład meblowy – mówi Janusz Paszkiewicz, szef firmy Dalbet, do której zabytek należy. Na malowany szyld składa się nazwisko ówczesnego właściciela Carla Wentzla i napis informujący o tym, co tu było. Wszystko oczywiście po niemiecku.

- Zachowujemy oryginalne liternictwo, odkryliśmy także mniejszy napis na dole ściany informujący o zakazie naklejania reklam, który także odtworzymy przypominając historię spichlerza – Janusz Paszkiewicz mówi, że w rejestr zabytków chroni jedynie wygląd elewacji, bo wnętrza zostały kompletnie przebudowane. – Odmalujemy także drewniane elementy muru szachulcowego.

Obiekt nad Niezdobną firma Dalbet nabyła 5 lat temu w ramach rozliczeń od Cukierniczej Spółdzielni Inwalidów Słowianka, która zawiadywała nią ostatnie kilkadziesiąt lat. Przez lata mieściła się tu – i w sąsiedniej kamieniczce – sala rehabilitacyjna Słowianki, biura, gabinety lekarskie.

Potem Janusz Paszkiewicz miał plan urządzenia tu restauracji i hotelu, a następnie przebudowy na lofty – czyli mieszkania utrzymane w post industrialnym klimacie. Na planach się skończyło, od niedawna nowy właściciel spichlerza szuka na niego nabywcę.

Budynek z czerwonej cegły z muru pruskiego i sąsiedni obiekt przy ulicy Strażackiej nad samą Niezdobną to jeden z najbardziej malowniczych i rozpoznawalnych zakątków Szczecinka. Spichlerz z drugiej połowy XIX wieku został pieczołowicie odrestaurowany w latach 80. ubiegłego stulecia z zachowaniem zewnętrznych ścian szachulcowych. Wnętrza jednak kompletnie przebudowano. Udało się tym samym ocalić jeden z niewielu już w mieście obiektów szachulcowych. Całość ma 780 metrów kwadratowych i stoi na niewiele większej działce tuż nad rzeczką.

Spichlerz to jeden z ostatnich już w Szczecinku przykładów dawnej architektury, większość zburzono w latach powojennych, częściowo z uwagi na stan techniczny, zwykle jednak prowadząc bezmyślne rozbiórki.