Niepokalanki zostają w Szczecinku. Ale nie wiadomo, na jak długo [zdjęcia]

Na początku roku wydawało się, że los szczecineckiego domu zakonnego Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny jest przesądzony. Z powodów małej liczby powołań, przełożona generalna zakonu Leticia Skura zdecydowała, aby klasztor w Szczecinku zlikwidować – najdalej do końca wakacji - a siostry przenieść do innych placówek. Budynek przy ulicy Lelewela miałby pozostać w rękach Kościoła, aby nadal służyć wiernym.

Ta sprawa jednak się komplikuje, więc na razie wyprowadzki Niepokalanek ze Szczecinka nie będzie. - Zostajemy przynajmniej do końca tego roku, może dłużej – mówi nam siostra Macieja, przełożona domu zakonnego. Na dziś pozostają z nim zaledwie cztery siostry, widoków, aby przyjechały nowe nie ma. - Zgromadzenie musi się skoncentrować na prowadzeniu szkół i przedszkoli – mówi nasza rozmówczyni. W każdej więc chwili można spodziewać się, że decyzja o wyprowadzce może się ziścić. Dodajmy, że w Szczecinku siostry prowadzą świetlicę dla dzieci, którą nota bene całkiem niedawno z pomocą wiernych rozbudowały i zmodernizowały. Opiekują się także oknem życia, w klasztorze funkcjonuje kaplica.

Niepokalanki pojawiły się w Szczecinku w lecie 1945 roku z pierwszymi repatriantami. Zakonnice z miejsca rozpoczęły pracę charytatywną, wychowawczą i edukacyjną ucząc nie tylko religii. Prowadziły przedszkole. Biały habit stał się nieodłącznym elementem krajobrazu miasta.

Zgromadzenie Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – bo tak brzmi pełna nazwa - zostało założone w roku 1857 w Rzymie i kilka lat później przeniesione do Polskie. Domem macierzystym zakonu był Jazłowiec na obecnej Ukrainie, dziś dom generalny jest w Szymanowie koło Niepokalanowa. Przez 77 lat szczecineckiego klasztoru przez jego mury przewinęło się ponad sto sióstr, którym przewodniczyło 18 przełożonych.