Tak dziś prezentuje się fabryka słodyczy Słowianka w Szczecinku. Kiedyś tętniło tu życie

Dzięki uprzejmości nowego właściciela dawnej fabryki Cukierniczej Spółdzielni Inwalidów Słowianka ze Szczecinka mieliśmy okazję zobaczyć, co dziś zostało w gmaszysku przy ulicy Kościuszki. Firma zbankrutowała w roku 2017, ale już dwa lata wcześniej przeniesiono stąd produkcję do nowego zakładu. Po ogłoszeniu upadłości dopiero całkiem niedawno ta część majątku została sprzedana przez syndyka, a kupił ją chojnicki developer Urbaniak Inwestycje.

I teraz stara się uporządkować wnętrza dawnej fabryki, które niestety zostały już mocno naruszone, także przez szabrowników. Ale jeszcze dziś widać, jak zakład funkcjonował, a – poza pracownikami Słowianki – mało kto miał okazję to zobaczyć. Trzeba przyznać, że spółdzielcy, którzy wprowadzili się tu w roku 1959 byli niezwykle pomysłowi w dostosowaniu zabytkowego obiektu – kiedyś kinoteatru z restauracją – do celów przemysłowych. Np. wzdłuż całego budynku od strony ulicy Kościuszki poprowadzono taśmociąg – przebijając się przez kilka pomieszczeń, w tym szatnię - transportujący gotowe produkty do pakowania. W fabryce wykorzystany jest każdy metr powierzchni, widać liczne udoskonalenia i wynalazki „złotych rączek”. W dobrym stanie jest np. zadaszenie dziedzińca.

- Fabryka niemal do końca działalności w tej lokalizacji była modernizowana, aby spełnić nowe unijne wymogi dotyczące higieny jak np. HACAP –

wspomina jeden z pracowników CSI Słowianka.

- Np. trzeba było zlikwidować na produkcji wszelkie kąty proste i zakamarki na łączeniu ścian i podłóg robiąc zaokrąglenia, aby łatwiej utrzymać je w czystości.

Zasadnicza część Słowianki mieściła się zabytkowych budynkach, ale wokół powstały liczne dobudówki – magazyny, chłodnie, portiernia. One znikną, bo nowy właściciel ma plany związane z nieruchomością. Najstarsza część fabryki jednak zostanie. - Obecnie trwają uzgodnienia z konserwatorem zabytków, jak ma wyglądać zagospodarowanie tej nieruchomości – prezes firmy Józef Urbaniak powiedział nam, że zabytkowy obiekt nie będzie zburzony. Nowe przeznaczenie budynków wymagać będzie również zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, bo nadal – oczywiście na papierze - są one obiektami przemysłowymi.

CSI Słowianka założyli w roku 1954 weterani II wojny światowej. Początki działalności firmy były bardzo trudne, głównie ze względów lokalowych. Dopiero w 1959 roku firma przeniosła się do nowo zaadoptowanego budynku przy ulicy Kościuszki rozpoczynając produkcję słodyczy. Gmach przy Kościuszki to bowiem dawne kino i restauracja z połowy XIX. Początkowo należał on do Theodora Hense, mieściła się tu restauracja. Było też kino i sala balowa. Już w 1905 roku w przewodniku turystycznym obiekt był nazywany „kasyno Henses”. Zachowało się zdjęcie wnętrza kasyna Henses’a. Sala ze sceną, krzesła ze stolikami i wizerunki Mozarta i Schillera świadczą, że odbywały się tu imprezy, bale, koncerty i spektakle. W okresie międzywojennym działało tu także jedno z trzech szczecineckich kin.

Budynek wniesiono pod koniec XIX wieku, później – już w okresie międzywojennym - dobudowano skrzydło od strony zachodniej. Jego właścicielem był początkowo wspomniany Theodor Hense, dyrygent. Potem nieruchomość przechodziła przez kilka rąk, by w roku 1924 ostatecznie trafić do Ernsta Bauera.

Sala kinowa Kammer-Lichtspiele, bo taką nazwę nosiło kino w budynku Gesellschaftshaus Hense, początkowo miała 252 miejsca, a od roku 1937 roku już 277. W roku 1928 przy nazwie kina pojawił się dopisek „und Freilichttheater”, co mogło by sugerować, że w pobliżu działała jakaś scena letnia lub amfiteatr. W czasach kina niemego projekcjom towarzyszyła muzyka, grana na żywo przez kilkuosobową orkiestrę.