Znalezisko w Niezdobnej rodem z PRL. Pamiętacie jeszcze szczecinecką „Kolorową”?

Pomysł by w środku zimy przepłynąć kawałek rzeczką Niezdobną od wylotu z Trzesiecka do centrum Szczecinka był dość niecodzienny, ale nie takie akcje płetwonurkowie z Mureny robili. Akwalungów używać nie musieli, bo choć Niezdobna mocno wezbrała to jedna nadal płytka rzeczka. Choć o tej porze dość wartka, o czym mieli okazję przekonać się murenowcy. W każdym razie odbyli pożyteczny trening, a przy okazji na dnie Nizicy (bo tak oficjalnie nazywa się szczecinecka rzeczka) znaleźli... numerek z szatni kawiarni „Kolorowa”.

O tym, że na dnie Niezdobnej kryją się prawdziwe skarby już informowaliśmy niedawno, gdy o swojej pasji poszukiwania artefaktów pod wodą opowiadał nam jeden z mieszkańców Szczecinka. Znalazł tam mnóstwo zabytkowych przedmiotów, nawet z XIX wieku.

Odkrycie płetwonurków nie jest może tak spektakularne, wszak to tylko aluminiowa blaszka z nazwą lokalu i numerkiem 70 z szatni. Ale wiąże się z ciekawym okresem w historii Szczecinka i kawiarnią, którą kojarzą już tylko starsi (no, może w średnim wieku) mieszkańcy Szczecinka. Mowa oczywiście i słynnej „Kolorowej”. Charakterystyczny okrągły budynek – przyklejony do bloku przy ulicy Powstańców Wielkopolskich – istnieje do dziś, choć teraz mieści Bałtycki Bank Spółdzielczy. Znajduje się blisko Niezdobnej, co tłumaczy obecność numerka w jej nurtach. Zapewne jakiś klient wyrzucił go do rzeczki i po kilkudziesięciu latach został wydobyty i przywołuje wspomnienia.

NIE MAMY PANA PŁASZCZA i CO NAM PAN ZROBI?

A może to zaginiony numerek z kultowego filmu „Miś”? Przytoczmy słynny dialog szatniarzy z prezesem Ochódzkim:
To pan odbierał ten płaszcz! Mówił pan: dowód osobisty był, paszport, jakieś papiery... Dwie dychy dał za zgubiony numerek.
- Zgubiony numerek to ja trzymam w ręku i proszę, żeby mi pan wydał płaszcz na ten numerek!
- Niech pan nie krzyczy na naszego pracownika. Ja tutaj jestem kierownikiem tej szatni! Nie mamy pańskiego płaszcza i co pan nam zrobi?
- Cham się uprze i mu daj. No skąd ja wezmę, jak nie mam!
- Tu pisze! Niech pan se przeczyta: Za garderobę i rzeczy zostawione w szatni szatniarz nie odpowiada!

W „Kolorowej” może aż tak ostro nie było, ale ma ten lokal swoją burzliwą historię. Na tle innych PRL-owskich knajp Szczecinka wyróżniał się nie tylko rotundą. To faktycznie było miejsce serwujące desery, napoje i alkohole na dobrym poziomie. Z mroków dzieciństwa wydobywam sceny, gdy odwiedzałem je z ojcem. On sączył lampkę koniaku, ja pepsi przez słomianą słomkę (czy ekolodzy mnie słyszą, nie papierową, słomianą ze źdźbła jakiegoś zboża!).

„Kolorowa” do końca istnienia trzymała poziom. Tu można było przyjść na randkę, potańczyć, zjeść coś pysznego. Nie pamiętam czy akurat „misiową” wuzetkę i czy bili się o „Złotą patelnię”, ale lokal miał swoją wierną klientelę. Kawiarnię prowadziła oczywiście wtedy firma państwowa. Jakoś w latach przemian gospodarczych i ustrojowych na początku lat 90. „Kolorowa” na kilka lat przemieniła się w „Miraż”, już w rękach prywatnych. Pod tym szyldem lokal dział jeszcze kilka lat, by jakoś w połowie lat 90. stać się siedzibą banku – najpierw GIG Banku Gdańskiego, a później wspomnianego BBS.