Cerkiew greckokatolicka w Szczecinku zmieni swój wygląd [zdjęcia]

Pięć mniejszych kopuł cerkwi greckokatolickiej parafii pw. Michała Archanioła przy ulicy Karlińskiej w Szczecinku zostało zdemontowanych z dachu świątyni przy pomocy dźwigów. Mimo iż od poświęcenia cerkwi w roku 2015 minęło zaledwie 7 lat, ten element konstrukcyjny i architektoniczny wyglądał już bardzo średnio. Z kopuł odchodziła farba. Po renowacji zostaną pozłocone i wrócą na swoje miejsce. W zabiegi przejdzie pięć mniejszych kopuł, największa-pozłacana zostaje na swoim miejscu i nie wymaga żadnych poprawek.

Tzw. banie to charakterystyczny element cerkwi kościołów obrządku wschodniego. Każda część cerkwi zakończona jest osobną banią, która symbolizuje niebo, Boga, świętych i świat anielski. Na kopułach umieszczony jest krzyż. Swoje znaczenie ma liczba kopuł na cerkwi: jedna kopuła to symbol jedynego Boga, dwie są symbolem dwóch natur Jezusa, trzy oznaką Trójcy Świętej, a pięć symbolizuje Jezusa Chrystusa i czterech ewangelistów.

Społeczność greckokatolicko-ukraińską w Szczecinku szacuje się na 250-300 osób. To w większości mniejszość ukraińska, która trafiła na te tereny w ramach akcji „Wisła”. Teraz, za sprawą uchodźców z Ukrainy zaatakowanej przez Rosję, jest ich znacznie więcej. Co prawda nie wszyscy Ukraińcy są grekokatolikami, wielu wyznaje prawosławie, ale na pewno liczba wiernych znacznie wzrosła. Szczecineccy grekokatolicy przez lata korzystali z gościny katolickiej parafii Ducha Świętego, gdzie odprawiali nabożeństwa, ale od wybudowaniu cerkwi mają już swoje własne miejsce.

Mianem kościołów greckatolickich określa się cerkwie katolickie tradycji wschodniej, nazwa greckokatolicki pozwala je odróżnić od innych tradycji katolickich, głównie łacińskiej. Tradycja tych kościołów jest bliska tradycji cerkwi prawosławnej, ale zarazem zgodna z nauką katolicką. Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego uznaje zwierzchność papieża. Zwyczajowo bywa nazywany kościołem unickim, od unii brzeskiej z 1596 roku, gdy część hierarchów cerkwi prawosławnej Rzeczpospolitej przyjęła zwierzchność papieża przy utrzymaniu własnej administracji i wschodniej liturgii, czy żonatych kapłanów. Pod zaborem rosyjskim niemal całkowicie zniszczono kościół unicki, który przetrwał jedynie w zaborze austriackim i dzięki ukraińskiej diasporze, a także w czasach komunizmu dzięki prymasowi Wyszyńskiemu, który pozwolił mu działać w strukturach kościoła katolickiego.